Wprowadzenie do modlitwy opartej na Ewangelii z 15 Niedzieli Zwykłej – 16.07.2006
HISTORIA: Następnie przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi i przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. „Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien.” I mówił do nich: „Gdy do jakiego domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakim miejscu was nie przyjmą i nie będą słuchać, wychodząc stamtąd strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich.” Oni więc wyszli i wzywali do nawrócenia. Wyrzucali też wiele złych duchów oraz wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.
[Mk 6,7-13]
OBRAZ DO MODLITWY: wyobraźmy sobie Jezusa przywołującego do siebie dwunastu apostołów i udzielającego im władzy nad duchami nieczystymi, aby od nich uwalniali zniewolonych ludzi.
PROŚBA O OWOC MODLITWY: prośmy o odkrycie wagi bycia posłanym przez Jezusa do konkretnej misji i prośmy o poznanie, gdzie i jak nas Jezus posyła i jakie daje dary pomocne do realizacji powierzonej nam misji.
PUNKTY POMOCNE DO MODLITWY:
Przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch
Po trudnym doświadczeniu Jezusa w rodzinnym Nazarecie, czego świadkami byli Jego najbliżsi uczniowie, Jezus przywołał ich do siebie i zaczął rozsyłać ich po dwóch, by tak jak On nieśli dobrą nowinę tym, którzy zechcą ją przyjąć. Nie wysyła ich pojedynczo, lecz po dwu, czyli w mini-wspólnotach, by byli dla siebie nawzajem wsparciem i by mogli przez swoją wzajemną relację świadczyć o tym, że są uczniami Jezusa. On sam bowiem stwierdził, że po tym inni poznają Jego uczniów, że zaobserwują w nich miłość wzajemną. Zapewnił też, że tam, gdzie choć dwu będzie zebranych w Jego imię, tam On sam będzie pośród nich. Towarzyszy więc tym dwójkom ewangelizatorów Duch Jezusa.
Czy mamy takie doświadczenie bycia znakiem dla świata poprzez sposób, w jaki żyjemy w relacji z drugą osobą, z kimś ze wspólnoty, czy z rodziny? Do czego czujemy się być posłani i z kim nas Jezus posyła?
Dał im władzę nad duchami nieczystymi i przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę
Jezus daje posłanym „w teren” apostołom władzę nad duchami nieczystymi, co jest nie tylko wielkim darem dla nich, ale i wyrazem wielkiego do nich zaufania. Mają czynić to, co On tak często czynił uwalniając ludzi ze zniewoleń demonicznych. Jezus daje im też bardzo konkretne wskazówki co do sposobu ewangelizowania nakazując, żeby nic z sobą nie brali na drogę, lecz ufali gościnności tych, do których pójdą. Zakładając jednak, że tak jak On mogą i oni być źle przyjęci i ludzie nie będą ich słuchać, nakazuje apostołom, by wychodząc z takiego miejsca strząsnęli proch z nóg na świadectwo dla nich.
Czy mamy poczucie otrzymanej od Jezusa władzy do spełnienia swojej misji? Czy mam świadomość tego wszystkiego, czym mnie wyposaża Jezus i jakie daje mi wskazania do realizacji powierzonej mi misji?
Wyrzucali wiele złych duchów oraz wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali
Jak widać otrzymaną władzę nad złymi duchami apostołowie wykorzystują bez problemów, czyli zaufali temu, co od Jezusa otrzymali. Dodatkowo dokonują również uzdrowień chorych, tak jak to widzieli, jak Jezus czynił. Tyle, że w ich przypadku dokonywało się to poprzez namaszczanie chorych olejem, co stanie się później praktyką przy udzielaniu sakramentu namaszczenia chorych.
Egzorcyzmy mają na celu wypędzenie złych duchów lub uwolnienie od ich demonicznego wpływu mocą duchowej władzy, jaką Jezus powierzył Kościołowi. Dziś tzw. egzorcyzmy uroczyste mogą być wypowiadane tylko przez kapłana za zezwoleniem biskupa lub przez biskupa [por. KKK 1673]. Namaszczenia chorych może dokonać każdy kapłan i jest to sakrament uzdrawiania. Podobnie eucharystia i sakrament pojednania są miejscami, gdzie Jezus nadal pragnie uzdrawiać. I tu można by przypomnieć słowa papieża Benedykta XVI skierowane do polskiego duchowieństwa w Warszawie tego roku: „Wierzcie w moc waszego kapłaństwa!” Współcześni kapłani otrzymują od Jezusa to samo, co owych posłanych Dwunastu!
Jak my wykorzystujemy otrzymane od Jezusa dary do pełnienia misji w świecie i Kościele? A jeśli jesteśmy kapłanami – jak wykorzystujemy władzę uzdrawiania i uwalniania daną nam w sprawowaniu sakramentów? Czy wierzymy, że Jezus i dziś pragnie uzdrawiać poprzez eucharystię i sakrament pojednania? Czy namaszczamy chorych z wiarą, że mogą zostać w ten sposób nie tylko umocnieni do znoszenia choroby, lecz również od niej uwolnieni?
ROZMOWA KOŃCOWA: Prośmy Jezusa, byśmy odważnie podjęli misję, jaką nam powierza, i byśmy byli otwarci na te dary, którymi nas wyposaża do jej wypełniania. I w końcu poprośmy, by nasz brak wiary nie zamykał Bogu możliwości czynienia wielkich rzeczy poprzez nasze ręce. Jeśli jesteśmy kapłanami, to poprośmy, byśmy uwierzyli w moc sakramentu kapłaństwa i moc uzdrawiającą sprawowanych przez nas sakramentów.
opracował O. Tadeusz Hajduk SJ